มื่อก่อน… เพื่อนมีแฟน… ก็ไม่เข้าใจ
ว่าสรรพนามที่เรียกกันทำไม… มันหวานขนาดนั้น
ที่รักคะ… ที่รักขา… เรียกกันได้ทุกวี่วัน
จนวันหนึ่งเมื่อมีเธอมาผูกพัน… จึงเข้าใจเ
พราะมีเธอ… เป็นความหมาย… ของคำว่ารัก
เป็นที่พิงพัก… ยามใจอ่อนล้า… และหวั่นไหว
เป็นทุกความรู้สึก… เป็นส่วนเติมเต็ม… ของหัวใจ
คำว่า “ที่รัก”… จึงไม่อยากใช้กับใคร… ถ้าไม่ใช่… “เธอ”
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น